Chapter 15

Προσπάθησε με το δάχτυλο του να σφουγγίξει τον τίμιο ιδρώτα από το μέτωπο του,σα μικρός πακιστανός στα φανάρια
,αλλά διαπίστωσε αμέσως τη ματαιότητα του εγχειρήματος του, αφού νέες σταγόνες σχηματίστηκαν αμέσως. Ξεροκατάπιε
ηχηρά και σε μια στιγμή διάυγειας κατάλαβε , γιατί ο Ιορδάνης κατάφερνε πάντα να τον μαδάει στο πόκερ.
Δεν είσαι άντρας ρε, σκέφτηκε ενώ τα πόδια του ήδη τον οδηγούσαν προς την ατσάλινη πόρτα. Γαντζώθηκε απεγνωσμένα στο
γλιτσιασμένο τοίχο ,προσπαθώντας να καταλάβει πως τα πόδια του πήραν αυτήν την απόφαση χωρίς να τον ρωτήσουν.

Ο δρ Κειος δεν είχε πάρει στιγμή το βλέμμα του απο πάνω του,του χαμογέλασε με ένα χαμόγελο πιο λαμπερό και από του
Αλέξη στο άστρα μουδιάζοντας τα άκρα του και αποπροσανατολίζοντας τη σκέψη του.-Που να έκανε τη λεύκανση άραγε;-
η κρύα αίσθηση του πόμολου στο χέρι του τον επανέφερε βίαια στην πραγματικότητα.
"Ε δεν είσαι άντρας " ήταν η τελευταία του σκέψη πριν ανοίξει την πόρτα και περάσει σε ένα πράσινο διάδρομο γεμάτο
κορνίζες με άλλη μια ατσάλινη πόρτα στο τέλος του και τον δρ Κειος να περίμενει δίπλα στη δεύτερη πόρτα με το χαμόγελο
μυγοπαγίδα ακόμα να αστράφτει στο πρόσωπο του.Παραιτήθηκε από την ιδέα να ελέγξει το σώμα και να καταλαβει πως σκατα ο
Δρ είχε βρεθεί μπροστά του, και σαν τουρίστας στο πράσινο μίλι άρχισε να χαζεύει τις κορνίζες.

"Δρ κειος απόφοιτος βουλγάρικης σχολής νιντζα"
"Δρ κειος διπλωματούχος υδραυλικός υπολογιστών"
"Δρ κειος τιμιτική διάκριση για μεταμόσχευση κουμπιών πουκαμίσου σε καμπαρτίνα"
"Δρ κειος τιμιτική διάκριση για ανακάλυψη του ντραι μαρτίνι 2 με 2 ελιές και 3 με 3 ελιές "
"Σουβλάκι Δρ Κειος "
"Ο Δρ κειος και το ψηλό (και το ψηλό) καπέλο"

****************
* *
* 8==> 3 μουνί *
* *
* *
****************




το μυαλό του Τζόναθαν είχε σφιχτεί συστραφεί και ανελυχθεί τόσες φορές που στο τέλος
πριν καταρεύσει σε μαύρη τρύπα,σταμάτησε εντελώς να ασχολείται με οτιδήποτε .