Chapter 12

Δεν τον ένοιαζε αν θα τον πιστέψει το αφεντικό του. Δεν τον ένοιαζε αν θα τον βρίσει κι άλλο ή ακόμα και αν θα τον απολύσει! Ήθελε μόνο να μοιραστεί με κάποιον την εμπειρία του! Με οποιονδήποτε και ας ήταν και ο Ιορδάνης. Του είπε τα πάντα! Για το πρωινό ατύχημα στο μπάνιο. Για το όνειρο με τη Σούζι και το χρησμό της Heineken. Για τη μέρα που έγινε νύχτα. Για το Gulp of Life και τον Αλφόνσο. Για τη συζήτησή του με τη Σούζι και την περίεργη αλλαγή στη συμπεριφορά της! Τα πάντα!

Ο Ιορδάνης άκουγε με προσοχή. Ήξερε ότι ο Τζόναθαν ήταν ένας τεμπελχανάς που συχνά έλεγε λογής λογής ψέμματα προκειμένου να γλιτώσει λίγες ώρες δουλειάς αλλά αυτή τη φορά καταλάβαινε ότι του λέει αλήθεια. Φαινότανε από το απλανές βλέμμα του και από τη φωνή του! Γνώριζε το Τζόναθαν και από μικρό παιδί άλλωστε.. Ο Τζόναθαν μόλις τελείωσε την αφήγησή του, σήκωσε τα μάτια και τον ρώτησε:

- "Με πιστεύεις, έτσι δεν είναι;"

- "Σε πιστεύω αγόρι μου" είπε με πατρικό ύφος ο Ιορδάνης. "Ξέρεις, είναι πολύ άσχημο να έχεις ζήσει μία τρομακτική εμπειρία και να μη σε πιστεύει κανένας.. Το έχω νιώσει στο πετσί μου αυτό".

- "Για τον αρχιδοκόφτη λες;"

- "Ναι, φυσικά! Θυμάμαι τότε που είχα περάσει από εκείνο το σκοτεινό δάσος και συνάντησα εκείνη τη ξυνόγρια με τα........"

Ο Ιορδάνης άρχισε πάλι να λέει για τρισχιλιοστή φορά τη γνωστή ιστορία του με τους βρικόλακες, τις βεντούζες και τις πατάτες μπλουμ. Εκεί που μονολογούσε άρχισε ξαφνικά να ακούγεται δυνατά η επιβλητική μουσική του Carmina Burana! Ήταν λες και βρισκόταν σε ταινία μεσαιωνικής εποχής, όπως και τα αντίγραφα των όπλων που πουλούσε στο κατάστημά του! Ο Τζόναθαν άρχισε να τα παίζει καθώς άκουγε τη μουσική και προσπαθούσε να καταλάβει από που διάολο ακούγεται αυτό! Τελικά ο Ιορδάνης διέκοψε την ιστορία του και σήκωσε το κινητό του που χτύπαγε για 15 δευτερόλεπτα περίπου. Ο λόγος που ο Ιορδάνης είχε το Carmina Burana για ringtone δεν ήτανε ούτε γιατί του άρεσε η κλασσική μουσική, ούτε γιατί του άρεσε η ταινία Εξκάλιμπερ! Ήταν γιατί ήταν φανατικός πασόκος και μεγάλος λάτρης του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία στην έκβαση της ιστορίας μας πέρα από το γεγονός ότι ο Ιορδάνης είναι βλαμμένος. Αφού λοιπόν ο Ιορδάνης μίλησε στο κινητό του, ο Τζόναθαν βρήκε την ευκαιρία να τον διακόψει από τη γραφική πλέον ιστορία του πριν προλάβει να τη συνεχίσει:

-"Τι λες να μου συμβαίνει Ιορδάνη; Μήπως έχω αρχίσει και τα χάνω; Μήπως μου έχουνε κάνει μάγια; Τι σκατά γίνεται;"

- "Κοίταξε Τζόναθαν.. Μάλλον το χτύπημα στο κεφάλι σου ήταν λίγο πιο δυνατό από όσο νόμιζες. Καλό θα είναι να πας να το δει κανένας γιατρός".

- "Δε τους θέλω τους γιατρούς" αντέδρασε ο Τζόναθαν! "Είναι μουνιά!"

- "Μουνιά-ξεμουνιά πρέπει να πας. Δε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή άλλη εξήγηση για το τι σου συνέβη σήμερα.."

- "Μα άμα έβλεπα παραισθήσεις τότε πως στο διάολο βρέθηκα στην άλλη άκρη της πόλης;"

- "Ίσως το χτύπημα στο κεφάλι σου να σου προκάλεσε κάποια μορφή αμνησίας και να μη θυμάσαι πως βρέθηκες εκεί!"

- "Αφού πρώτα χτύπησα και μετά..."

- "ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ" τον διέκοψε τσιριχτά ο Ιορδάνης! "Και θα σου δώσω και ένα μήνα άδεια να πας κάπου να ξεκουραστείς" συνέχισε παίρνοντας πάλι το πατρικό του ύφος. "Θα σου βάλω και μερικά χρήματα στο λογαριασμό σου".

Ο Τζόναθαν τον κοίταζε ανέκφραστος αλλά από μέσα του ήτανε τέρμα σοκαρισμένος! Δεν ήξερε πλέον τι ήταν πιο παράξενο: Η πρωινή του περιπέτεια ή η ξαφνική γενναιοδωρία του Ιορδάνη;

- "Εντάξει αφεντικό.. ό,τι πεις" ψέλλισε ο Τζόναθαν. "Μήπως και εκείνη η αύξηση που συζητούσαμε κάποτ..."

- "ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!" ούρλιαξε ο Ιορδάνης και ο Τζόναθαν έφυγε τρέχοντας...

Ο Ιορδάνης έμεινε μόνος στο μαγαζί κοιτάζοντας το πάτωμα.. Καθότανε σκεφτικός στην καρέκλα κουνόντας νευρικά το δεξί του πόδι. Ο παγωμένος αέρας του απαρχαιωμένου κλιματιστικού, τον χτυπούσε στο κούτελο.
"Ώστε τώρα έγινες Αλφόνσο..." είπε χαϊδεύοντας το morning star....