Chapter 2

Ντρρ...Πρρρρρρρρρρρ...ρρρριννννγκ.... Τα μάτια του άνοιξαν και μια έκφραση αγωνίας χαράκτηκε στο πρόσωπό του. "Τι να συνέβει;"... αναρωτήθηκε μέσα του. Ήταν το ξυπνητήρι ή κατάφερε να ξυπνήσει από την ίδια του την κλανιά; Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Δε μπόρεσε να κατάλαβει αμέσως και έμεινε ξαπλωμένος να ξαναπαίζει στο μυαλό του ότι μπορούσε να θυμηθεί από τη στιγμή που ξύπνησε. Όσο και αν προσπάθησε δε μπόρεσε να τοποθετήσει χρονικά τα δυο γεγονότα. Είχε όμως τον τελευταίο λόγο. Άλλωστε ήταν δική του η ιστορία. Ύστερα από μερικά λεπτά κατάφερε να πείσει τον εαυτό του ότι τα είχε καταφέρει. Δε θα μάθουμε ποτέ αν ήταν αλήθεια ή αν τα κωλοβακτηρίδια που απελευθερώθηκαν στο δωμάτιο μόλις σήκωσε την κουβερτά τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε στην τουαλέτα. "Ω!! Τι τρόπος και αυτός για να ξεκινήσει η μέρα σου...", σκέφτηκε όλο χαρά και κοίταξε το χαμόγελο στο προσωπό του καθώς περνούσε μπροστά από τον καθρέπτη. Αυτό που δε κοίταξε όμως ήταν το σπασμένο λάστιχο του πλυντηρίου στο οποίο περδικλώθηκε και σωριάστηκε χάμω χτυπόντας το κεφάλι του!
- "ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!" φώναξε!
- "Τι σου φταίει βρε η Παναγία;" ακούστηκε μια φωνή γιαγιάς από το απέναντι μπαλκόνι!
- "Α ΓΑΜΗΣΟΥ ΣΚΑΤΟΓΡΙΑ" ούρλιαξε πίσω ο Τζόναθαν και βυθίστηκε ξανά σε λίθαργο.